آیا کودک ۳ ساله من مبتلا به اوتیسم است؟

0 263

مجله اینترنتی دلخوشی: اوتیسم چیست؟ اختلال اوتیسم (ASD) به گروهی از ناتوانی­های رشدی اطلاق می­شود که توانایی فرد در برقراری معاشرت و ارتباط با دیگران را مختل می­کند. طبق گزارش مراکز کنترل بیماری و مرکز پیشگیری مطمئن، ASD از هر ۵۹ کودک آمریکایی ۱ نفر را تحت تأثیر قرار داده است.

این اختلالات عصبی (مغز) بعضی اوقات قبل از یک سالگی قابل تشخیص هستند، اما اغلب تا سن­های بالاتر تشخیص داده نمی­شوند. بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم بعد از سه سالگی تشخیص داده می شوند. تشخیص به هنگام مؤثرترین درمان است، بنابراین هرگونه علائم اوتیسم در کودکان سه ساله باید توسط یک متخصص ارزیابی و بررسی شود. علائم ASD در افراد مختلف متفاوت است.

کودکان مبتلا به ASD به طور معمولی متفاوت تر از سایر کودکان با دیگران تعامل و ارتباط برقرار می­کنند. نحوه یادگیری و فکر کردن آن­ها نیز با دیگران متفاوت است. برخی از آن­ها به شدت مورد چالش قرار می­گیرند و نیاز به کمک­های چشمگیری در زندگی روزمره دارند، در حالی­که برخی دیگر دارای عملکرد بالایی هستند.

هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما با مراقبت از کودکان اوتیسمی، علائم اوتیسم می­تواند بهبود پیدا کنند.

علایم اوتیسم

علائم اوتیسم در یک کودک ۳ ساله

در برخی از کودکان علائم اوتیسم در چند ماه اول زندگی قابل مشاهده است. کودکان دیگر تا دو سالگی علائمی را نشان نمی­دهند. شناسایی علائم خفیف اوتیسم می­تواند دشوار باشد.

ممکن است برخی از علائم ذیل اوتیسم را، در کودکان سه ساله مشاهده کنید.

مهارت­های اجتماعی کودکان اوتیسمی

  • به  اسم خود پاسخ نمی­دهد (وقتی آن­ها را با نامشان صدا می­زنید پاسخ نمی­دهند)
  • از تماس چشمی جلوگیری می­کنند.
  • ترجیح می­دهند به تنهایی بازی کنند تا با دیگران بازی کنند.
  • حتی با راهنمایی با دیگران شریک نمی­شوند.
  • متوجه نوبت نمی­شوند.
  • علاقه­ای به تعامل یا معاشرت با دیگران ندارند
  • دوستی ندارند یا از تماس فیزیکی با دیگران جلوگیری می­کنند
  • علاقه ای ندارند یا نمی دانند چگونه دوست پیدا کنند.
  • با صورت خود حرکتی نشان نمی­دهند یا عبارات مناسبی را بیان نمی­کنند
  • به راحتی آرامش و آسایش ندارند.
  • در بیان یا صحبت کردن در مورد احساسات مشکل دارند
  • در درک احساسات دیگران مشکل دارند

مهارت­های زبان و ارتباطات کودکان اوتیسمی

  • در مهارت­های گفتاری و زبانی نسبت به همسالان خود عقب­تر هستند
  • کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می­کنند
  • جواب مناسب نمی­دهند
  • آنچه را که دیگران می­گویند تکرار می­کنند
  • به اشخاص یا اشیاء اشاره نمی­کنند یا به اشاره­گر پاسخ نمی­دهند
  • ضمیرها را معکوس می­کنند (می­گوید “شما” به جای “من”)
  • به ندرت یا اصلا از حرکات زبان و بدن استفاده نمی­کنند.
  • بازی­های تظاهری انجام نمی­دهند
  • شوخی، طعنه یا کنایه را نمی فهمند

رفتارهای نامنظم کودکان اوتیسمی

  • حرکات تکراری را انجام می­دهند
  • اسباب بازی­ها یا اشیاء دیگر را به روشی سازمان یافته به خط می­کنند
  • ناراحت می­شوند، از تغییرات کوچک در کارهای روزمره ناامید می­شوند
  • هر بار با اسباب بازی­ها با یک روش بازی می­کنند
  • عادت­های عجیبی دارند و وقتی اجازه انجام آنها را نمی دهید ناراحت می شوند
  • قسمت­های خاصی از اشیاء را دوست دارند (اغلب چرخ­ها یا قطعات چرخشی)
  • علاقه­های وسوسه انگیزی دارند
  • بیش فعالی یا سطح توجه کوتاهی دارند

سایر علائم بالقوه اوتیسم

  • تحریک پذیری
  • پرخاشگری
  • صدمه زدن به خود (خراشیدن، مشت زدن)
  • تنفرهای مداوم و شدید
  • واکنش نامنظمی به صداها، بوها، مزه ها، ظاهر و یا احساس دارند
  • عادت­های نامنظم غذایی و خواب
  • عدم ترس و یا ترس بیشتر از حد انتظار

نکته: بروز هر یک از این علائم ممکن است طبیعی باشد، اما داشتن چندین مورد از آن­ها، به خصوص تاخیر درصحبت کردن کودک و زبان باز کردن، باید باعث نگرانی درمورد ابتلا کودک به اوتیسم شود.

علائم اوتیسم در پسران در مقابل دختران

علائم اوتیسم معمولاً برای پسران و دختران یکسان است. با این حال، اوتیسم در پسران بسیار بیشتر از اوتیسم در دختران تشخیص داده می­شود.

به عنوان مثال، علاقه بیش از حد به قطارها، چرخ­های کامیون­ها یا چیزهای بی اهمیت دایناسورها غالباً بسیار مورد توجه قرار می­­گیرد. دختری که با قطار، کامیون یا دایناسورها بازی نمی کند ممکن است رفتارهای کمتری در تشخیص علائم اوتیسم از خود نشان دهد و در سایر امور مانند مرتب کردن لباس عروسک به یک روش خاص این علائم می­تواند آشکار شود.

همچنین مهارت های اجتماعی ممکن است در دختران ذاتی­تر باشد، که می تواند باعث شود اختلالات کمتر مورد توجه قرار گیرد.

تفاوت بین علائم اوتیسم خفیف و شدید

اختلالات اوتیسم در طیف خفیف تا شدید قرار می­گیرد. برخی از کودکان مبتلا به ASD مهارت­های یادگیری پیشرفته و حل مسئله دارند، در حالی که برخی کودکان اوتیسمی در زندگی روزمره خود به کمک دیگران نیاز دارند. مطابق معیارهای تشخیص انجمن روانپزشکی آمریکا، سه سطح اوتیسم وجود دارد که با توجه به میزان نیاز فرد به حمایت دیگران تعریف می­شود.

سطح ۱ اوتیسم

  • علاقه کمی به تعاملات اجتماعی یا فعالیت­های اجتماعی نشان می­دهد
  • در شروع تعاملات اجتماعی مشکل دارد
  • در حفظ مکالمه مشکل دارد
  • با ارتباط مناسب (میزان صدا یا لحن گفتار، خواندن زبان بدن، نشانه­های اجتماعی) مشکل دارد
  • در سازگاری با تغییرات روزمره مشکل دارد
  • در پیدا کردن دوست مشکل دارد
  • قادر به زندگی مستقل با حداقل حمایت است

سطح ۲ اوتیسم

  • با تغییر روال محیطی اطراف خود مشکل دارد و به سختی کنار می­آید
  • ارتباط کلامی و غیر کلامی بی معنی دارد
  • دارای مشکلات جدی و آشکاری در رفتار است
  • رفتارهای تکراری دارد
  • توانایی برقراری ارتباط یا تعامل با دیگران را ندارند
  • نیاز به حمایت روزانه دارد

سطح ۳ اوتیسم

  • نقص کلامی و غیر کلامی یا قابل توجهی دارد
  • توانایی برقراری ارتباط محدودی دارد
  • تمایل بسیار محدود به مشارکت اجتماعی یا مشارکت در تعاملات اجتماعی دارد
  • مشکل جدی در کنار آمدن با تغییر غیر منتظره در روال زندگی یا محیط زیست دارد
  • دچار پریشانی بزرگ یا عدم تمرکز یا توجه است
  • رفتارهای تکراری، علائم ثابت یا وسواس دارد که باعث اختلال قابل توجه می­شود
  • به حمایت روزانه زیادی نیاز دارد

تشخیص اوتیسم

هیچ آزمایش خون و تصویربرداری وجود ندارد که بتوان برای تشخیص ASD استفاده کرد. درعوض، پزشکان با مشاهده رفتار و نظارت بر رشد آن­ها، کودکان مبتلا به اوتیسم را تشخیص می دهند. در طی تشخیص، پزشک از شما سؤال­هایی درمورد رفتار فرزندتان می­پرسد تا ببیند آیا آن­ها نقاط عطف استاندارد رشد را دارند یا خیر. صحبت و بازی با کودکان نو پا به پزشکان کمک می­کند علائم بیماری اوتیسم را در یک کودک سه ساله تشخیص دهند.

اگر کودک ۳ ساله شما علائم بیماری اوتیسم را نشان دهد، پزشک ممکن است برای معاینه تخصصی و دقیق­تر شما را به پزشک متخصص معرفی کند. معاینه ممکن است شامل تست­های پزشکی باشد و اکثرا غربالگری شنوایی و بینایی را شامل می­شود. همچنین شامل مصاحبه با والدین خواهد بود.

تشخیص به موقع، بهترین درمان برای ASD است. درمان زود هنگام می­تواند نتیجه اختلال فرزند شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. طبق قانون آموزش افراد دارای معلولیت (IDEA)، همه ایالت­ها موظف هستند آموزش كافی را به دانش آموزان مدارس ارائه دهند. بیشتر کشورها همچنین برنامه­های تشخیص به موقع برای کودکان سه سال و کوچکتر دارند.

پرسشنامه اوتیسم

چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) ابزاری برای غربالگری است که والدین و پزشکان می­توانند از آن برای شناسایی کودکانی که در معرض اوتیسم هستند استفاده کنند. سازمان­هایی مانند Autism Speaks این پرسشنامه را بصورت آنلاین ارائه می دهند.

کودکانی که نمرات بالایی در احتمال ابتلا به اوتیسم دارند، باید با پزشک متخصص کودک یا با یک متخصص ملاقات کنند.

مراحل بعدی

علائم اوتیسم معمولاً در سن سه سالگی آشکار می­شود. مداخله زودهنگام منجر به بهبود نتایج می­شود، بنابراین مهم است که کودک شما در اولین فرصت مورد معاینه قرار گیرد.

ممکن است بخواهید از پزشک متخصص اطفال خود شروع کنید یا با یک متخصص مشورت کنید. متخصصانی که می­توانند کودکان مبتلا به اوتیسم را تشخیص دهند عبارتند از:

  • متخصصان رشد کودک
  • متخصصان مغز و اعصاب کودک
  • روانشناسان کودک
  • روانپزشکان کودک

این متخصصان می­توانند شما را در تهیه یک برنامه درمانی برای فرزندتان راهنمایی کنند. می­توانید با مدارس محلی و منطقه­ی خود (حتی اگر فرزند شما در آنجا ثبت نام نکرده است) شروع کنید. از آنها در مورد خدمات پشتیبانی در منطقه، مانند برنامه­های تشخیص زودهنگام، سؤال کنید.

ترجمه اختصاصی مجله اینترنتی دلخوشی

منبع: www.healthline.com

: امتیاز کاربران

ارسال یک پاسخ

لطفا برای ارسال نظر خود از فرم زیر اقدام کنید.

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.